از گذشته تا به امروز ، محصولات و ابزارآلات دائما در حال تغییر و پیشرفت بوده است و همواره به سمتی می‌رود ، که نحوه‌ی بهره‌مندی کاربران از ابزارآلات خود را با حداکثریت بهره‌وری در مقابل حداقلات ، به انجام فعالیت‌های روزمره و شغلی خود بپردازند . بنابراین ، در هر سازمان و اداره یا شرکت‌هایی ملاک حداکثریت ( کاربران و کارمندان ) ابزارآلات تا حدود بسیاری از اهمیت بسزایی برخوردار نیست و امروزه می‌توان عنوان نمود ، در برابر حداقلات باید به حداکثر بهره‌وری در روند کاری کاربران ختم شود .

در دیرباز توجه به ابزارآلات و نگاه ویژه به اندازه‌ی محیط و فضا مهم و حائز اهمیت بوده ، که رابطه‌ی مستقیمی با تعداد ابزارآلات و اندازه‌ی محیط و فضای داخلی شرکت یا اداره و سازمان‌ها در بهره‌وری و بهره‌مندی کاربران به هنگام انجام وظایف آن‌ها دارا بوده است . اما گذشت زمان و تغییرات نوین ، حاصل از انقلاب و تحول در طراحی و تولید یک محصول به ویژه میزها ( میز کارگروهی ) شده ، که نتیجتا ملاک محیط بزرگ برای استفاده حداکثریت نیرو کاری و بهره‌وری در کار و انجام فعالیت‌های شغلی شکسته شده و دیگر جایگاه و نگاه عمده‌ای برای سازمان و اداره یا شرکت‌ها ندارد .

با این وجود نگاه آن‌ها به حداکثریت بهره‌وری کاربران از استفاده‌ی حداقلات می‌باشد . پس به این جهت بهره‌مندی کاربران از ابزارآلاتی که در محیط کوچک به کار آن‌ها می‌آید ، که به دلیل تعداد کاربر و کارمند در بخش‌های مختلف یک مجموعه ، به پدیدار شدن یک محصول کاربردی شده که در انجام فعالیت تاثیرگذار است . نام این محصول که برای هر شرکت یا سازمان و اداره‌ای مهم می‌باشد ، میز کارگروهی است و به هنگام تعدد کاربر و کارمند در فضایی کوچک و محدود مورد بهره و استفاده قرار می‌گیرد .