طراحی و ساخت مبلمان اداری
انسان در زندگی روزمره خود همواره نیازمند شغل و ارائه خدمات است ، کیفیت ارائه و روندکاری رابطهی مستقیمی با محیط و استفاده ابزارآلات شغلی است که در آن به فعالیت میپردازد . بنابراین طراحی مبلمان اداری دارای استاندارد ، عاملی مهم برای طراحان مبلمان محسوب میگردد . طراحی فیزیکی محل کار ( چگونگی قرارگیری وسایل و تجهیزات کاری از جمله ، کامپیوتر و … ) موضوعی هست که علم آرگونومی به آن میپردازد .
علم آرگونومی باعث شده که طراحان مبلمان اداری به علت افزایش بهرهوری ، بهبود سلامت و ایمنی در شغل ، افزایش رضایت شغلی ، در نتیجه بهبود کیفیت کاری معیار اصلی در طراحیهای مبلمان اداری باشد . به همین منظور آرگونومی ، اصلیترین معیار در سطح بین الملل تعیین و تدوین شد .
علم آرگونومی به بررسی طراحی مبلمان اداری دارای استاندارد متناسب با سلامت جسمانی و روانی افراد میپردازد . نشستن به طور دائمی بر روی صندلیهای عمق کم به دلیل وارد کردن فشار به عضلات شانه و گردن موجب آسیبهایی میشود . هم چنین به دلیل افزایش فشار بر دیسک بین مهرهای که باعث بروز درد کمر میشود .
همانطور که اثر مخرب عمق کم نشیمنگاه را گفتهایم در نتیجه گردش خون و جریان لنفاوی در ساق پا تحت تاثیر خود قرار میدهد . همچنین میتواند سیستم عروقی را درگیر و اثرات زیان باری بر اندام گوارشی داشته باشد . برای طراحی آرگونومی محیط کار به اطلاعات آنتروپومتری « شناسایی تفاوتها و دستهبندیهای فیزیکی مردم با توجه به اندازهگیری بخشهای گوناگون بدن » طبق استاندارد ISO 92 که اندازهگیری کدام بخش بدن انسان برای به دست آوردن دادههای آنتروپومتری ضروری است .
ارتفاع سطح میزی که برای کار است متناسب با کاری است که انجام میدهیم و ابعاد کسی که قرار است در پشت آن به فعالیت بپردازد . معمولا برای سنجش ارتفاع میز ، ارتفاع تا آرنج فرد در حالت ایستاده یا نشسته مورد استفاده قرار میگیرد . سطح میز کار اغلب افقی است و برای نوشتن بسیاری از فعالیتهای روزمره مناسب است اما میز کار صرفاً برای نوشتن نیست و کاربردهای نظیر مطالعه و قرار گرفتن اشیاء بر روی آن است .
در مطالعه بهتر است که صفحه میز کمی شیبدار باشد ؛ در غیر این صورت ، این موضوع از حالت نشستن ساکن و برای گردن و نیم تنه بالا تنشزا است . همچنین باید تلفن ، ماشین حساب ، کیبورد و … در دسترسترین نقاط قرار گیرند و میز به اندازهی کافی باید برای قرار گرفتن آنها فضا داشته باشد ، تا کاربر بتواند به راحتی و در اسرع وقت از آنها استفاده نماید .
در طراحی یکی از مهمترین مباحث نحوه قرار گرفتن پا در زیر میز است ، میز باید ارتفاعی مناسب و فضای کافی را برای جابهجایی پا را داشته باشد که باعث خستگی و یکنواختی در فرد ایجاد نکند . فاصله بین مانیتور و چشم کاربر باید حداقل ۶۲/۵ سانتیمتر و ترجیحا بیش از این مقدار باشد ، که این امر به اندازهی مانیتور و قابلیت بینایی کاربر بستگی دارد .
ناحیه دیدگاه کاربر نسبت به مانیتور باید بین ۵۰ تا ۱۵ درجه نسبت به خط افق دید باشد . همواره قسمت بالایی مانیتور نسبت به قسمت پایین مانیتور عقبتر میباشد . چون این موضوع باعث میشود کاربر از یکنواختی حالت در زمان استفاده از سیستم خسته نشود ، درست مانند زمان مطالعه .